بیست و هشتم ژانویه به نام روز جهانی کمک به جذامیان نامگذاری شده است.
به گزارش پایگاه روابط عمومی بهداشت و درمان صنعت نفت گچساران؛ شاید امروزه جذام برای ما بیماری مهمی محسوب نشود، اما نیم قرن‌پیش جذام آنقدر موضوع مهمی محسوب می‌شد که رائول فولبریو فرانسوی آخرین یکشنبه ماه ژانویه هر سال را، روز جهانی کمک به بیماران جذامی نامید. در آن زمان‌در سراسر جهان، تقریبا ۱۵ میلیون نفر به این بیماری مبتلا بودند. سازمان بهداشت جهانی نیز ۲۸ ژانویه (۹بهمن ماه) را روز جهانی مبارزه با جذام نامگذاری کرد.
در سایه مبارزه پیگیر با این بیماری، امروزه، آمار جذامیان جهان به ۲ میلیون نفر کاهش یافته، اما هنوز این بیماری ریشه‌کن نشده است. سیمای اجتماعی جذام طی دهه‌های اخیر تغییر کرده است به طوری که بیماران به طور فزاینده‌ای در سرویس‌های خدمات بهداشت عمومی تحت درمان قرار می‌گیرند. دیگر جذام خوره وحشتناک سابق نیست، ولی با وجود این آنقدر مهم است که هنوز هم روز مبارزه با جذام برگزار می‌شود تا به این بهانه در تمام دنیا آموزش‌هایی از طریق رسانه‌های گروهی به مردم داده شود تا آن‌ها با آگاهی علمی از این بیماری چنانچه علائمی از آن را در خود مشاهده کردند به پزشک مراجعه کنند و با تشخیص و درمان زودرس مانع از ابتلای افراد سالم جامعه به این بیماری شوند.این بیماری به وسیله باسیل های مقاومی به نام مایکوباکتریوم لپره (Mycobacterium leprae) به وجود می آید و یکی از راه های نادر منتقل شدن این بیماری میزبان واسط یعنی نوعی موش به نام آرمادیلو است اما انتقال اصلی جذام از طریق ترشحات بینی یا تماس با پوست فرد مبتلا صورت می گیرد.
این میکروب در درجه حرارت پایین به بقا و رشد خود ادامه می دهد به همین دلیل به نقاطی از بدن با درجه حرارت کم یعنی پوست و سیستم اعصاب محیطی مانند دست، پا و چشم حمله می کند.
تشخیص این بیماری تا حدی مشکل است اما مهمترین علایم آن بروز بریدگی‌هایی بر روی بدن به همراه از دست دادن حس انگشتان دست‌ها و پاها است. در موارد پیشرفته و حاد بیماری بدن فرد دچار ضایعه می‌شود. این بیماری قابل معالجه است اما تاثیر درمان بستگی به تشخیص زودهنگام آن دارد.
بیشترین شیوع جذام مربوط به آسیا، آفریقا، تا حدودی آمریکای مرکزی و جنوبی و اقیانوسیه است. کشورهای راس جذام بومی شامل هند، برزیل و اندونزی است. این کشورها حدود ۸۵ درصد موارد تشخیص داده شده جذام را دارا هستند.
این بیماری در گذشته در برخی مناطق ایران مانند مازندران، گیلان، زنجان و آذربایجان، به کردستان و کرمانشاه شایع بود و به دلیل ناشناخته بودن بیماری و نبود روش های درمانی موثر، میزان ابتلا به آن تقریبا زیاد بود اما اکنون با پیشرفت های حاصله در تشخیص و درمان بیماری، میزان ابتلا به آن به مقدار قابل توجهی کاهش یافته است.
بر اساس تعریف سازمان جهانی بهداشت زمانی که شیوع یک بیماری در کشوری به یک در هر ۱۰ هزار مورد برسد، آن بیماری حذف شده تلقی می شود. به گفته کارشناسان، ایران سال ها است که به این عدد رسیده است. تعداد موارد کشف شده جذام در ایران در سال ۱۳۷۰ معادل ۱۹۱ بود که در سال ۱۳۸۶شیوع این بیماری به ۳۷ نفر کاهش یافت.