سازمان جهانی پزشک خانواده(WONCA)از سال ۲۰۱۰ میلادی،روز نوزدهم ماه می را به عنوان روز جهانی پزشک خانواده معرفی کرده و گرامی داشته است.یادآوری و بزرگداشت این مناسبت نشان از اهمیت پزشکان خانواده در نظامهای سلامت پیشرو و همچنین توسعهی اجتنابناپذیر آن در آیندهی سایر کشورها دارد.
به گزارش پایگاه روابط عمومی بهداشت و درمان صنعت نفت گچساران ؛ برنامه پزشک خانواده و نظام ارجاع، سامانه دسترسی افراد به خدمات نظام سلامت، با هدف توزیع عادلانه سلامت بین همه اقشار جامعه است که در راستای تحقق سیاستهای ابلاغی مقام معظم رهبری و برنامه پنجم توسعه به اجرا درآمده است.
تعریف پزشک خانواده
پزشک خانواده، یعنی هر ایرانی، یک پزشک مسئول داشته باشد، پزشکی که از زمان تولد و حتی قبل از تولد، مراقب سلامت اوست و در صورت بروز بیماری اگر در حیطه توان او باشد به درمان میپردازد و فقط در صورت نیاز، فرد را به پزشک متخصص ارجاع میدهد.
همه این خدمات به عنوان خدمات سطح اول، طرح پزشک خانواده تعریف میشود، بعد از آن نظام ارجاع به میان میآید یعنی در صورتی که یک بیمار، نیازمند خدمات پزشک متخصص یا فوق متخصص باشد، به سطح دو که پزشک متخصص در بیمارستان است، ارجاع میشود و باز هم اگر به خدمات فوق تخصصی نیاز داشت به سطح سه که خدمات یک پزشک فوق تخصص است، ارجاع داده میشود.
پزشک خانواده، مسئول تیم سلامت در مجموعه خویش است، تیمی که باید متشکل از یک ماما، پرستار، کارشناس یا کاردان بهداشت خانواده، بهداشت محیط و روانشناس باشد. هر پزشک عمومی، باید دوره پزشکی خانواده را طی کند. پزشک خانواده، برای کسانی که تحت نظر دارد، پرونده سلامت تشکیل میدهد.
پزشکان خانواده، پزشکانی هستند که برای انجام مراقبتهای سلامتی، تشخیص و درمان بیماریهای افراد در هر سن و جنسی آموزش دیده اند. آنها در صورت نیاز میتوانند مشاور خوبی برای بیماران برای پیگیری، تشخیص و درمان به وسیله متخصصان باشند.
پزشک خانواده، کمک میکند که هر فرد از طریق یک برنامه ویژه خود مراقبتی، سالم بماند. برای پیشگیری از بیماریها، پزشک خانواده به افراد تحت پوشش خود مشاوره لازم برای تغییر در شیوه زندگی را ارائه میدهد و انجام این تغییرات را پیگیری میکند و البته در شرایطی که برای سلامتی افراد تحت پوشش لازم بیند، بیماران را برای تشخیص و درمان تخصصی به متخصصان مربوطه ارجاع میدهد و یا با آنها مشاوره میکند.
مراقبتهایی که پزشکان خانواده قادر به ارایه آنها برای افراد تحت پوشش خود هستند شامل: مراقبت از تمام افراد تحت پوشش خود در هر سن و جنس از نوزاد تا سالمند است.
مراقبت از سلامت روان، سلامت گوش، حلق، بینی و شنوایی، سلامت چشم و بینایی، مراقبت از سلامت پوست و مو، دستگاه گوارش، دستگاه اعصاب، سلامت کلیهها و دستگاه ادراری و تناسلی، مراقبت از بیماران مزمن تحت پوشش و علاوه بر این، مشاوره سلامت باروری و تنظیم خانواده، انجام مراقبتهای فوری پزشکی از جمله مراقبتهایی است که پزشکان خانواده برای افراد تحت پوشش خود انجام میدهند.
طراحان پزشک خانواده، انجام معاینات دوره ای و پیگیری وضعیت سلامت مردم ، دسترسی آسان و شبانه روزی مرم به خدمات سطح اول، حذف پرداخت هزینههای اضافی درمان، بهره مندی یکسان افراد جامعه از سرانه سلامت، برقراری نظام ارجاع و جلوگیری از مراجعه مکرر مردم به پزشکان مختلف و تشکیل پرونده سلامت را از ویژگیهای پزشک خانواده میدانند.
افرادی که پزشک خانواده دارند، در واقع یک مشاور امین و مطلع برای مشکلات پزشکی خود دارند.
آغاز برنامه پزشک خانواده در ایران
هم اکنون بیش از12سال است که برنامه پزشک خانواده در برخی نقاط کشورمان در حال اجرا بوده، براساس اعلام مرکز مدیریت شبکه وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی حدود یک سوم جمعیت ایران بیش از27 میلیون و800هزار نفر در روستاها و شهرهای زیر20هزار نفر تحت پوشش برنامه پزشکی خانواده قرار دارند.
هم چنین براساس اعلام معاونت بهداشت وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی پیشبینی می شود طرح پزشک خانواده در خوشبینانهترین حالت تا سال 1402 و در بدبینانهترین حالت تا سال 1404 به صورت کامل به اجرا درآید.
سابقه70ساله پزشک خانواده
اجرای برنامه پزشک خانواده در بسیاری از کشورها، سابقه 70 ساله دارد. انگلستان، یکی از پیشگامان برنامه پزشک خانواده است و مهمترین رکن نظام ارجاع در این کشور پزشکانعمومی هستند. بیماران تماسزیادی با پزشکان متخصص ندارند و تنها وسیله مراجعه به این دسته از پزشکان از طریق پزشکانعمومی است. در لندن، هیچ فردی بدون مراجعه به پزشکعمومی، به پزشک متخصص مراجعه نمیکند.
کانادا هم از اولین کشورهایی است که سیستم همگانی مراقبت های بهداشتی و درمانی را که medicare نامیده می شود، عرضه کرد . شیوه دسترسی از طریق پزشک خانواده و نظام ارجاع است.
در آمریکا از سال ۱۹۶۹ بورد پزشک خانواده به رسمیت شناخته شده و کشورهای دیگری چون انگلستان، چین، ویتنام، تایلند، ژاپن، عربستان، فلسطین و ۶۰ کشور دیگر نیز چندی بعد با مدل آمریکایی آن به این برنامه پیوستند.