به مناسبت هفته آگاهی در مورد تومور مغزی؛ واقعیت‌هایی درباره تومور مغزی

به گزارش پایگاه روابط عمومی بهداشت و درمان صنعت نفت گچساران؛ تومور مغزی مجموعه‌ای از سلول‌های غیرعادی است که درون مغز تجمع کرده و یک توده غیرطبیعی را تشکیل می‌دهند. تومورهای مغزی ممکن است سرطانی (بدخیم) یا غیر سرطانی (خوش‌خیم) باشند. جمجمه که در برگیرنده مغز است،‌ ساختار سخت و انعطاف‌ناپذیری دارد و رشد هرنوع توده در چنین فضای محدودی می‌تواند مشکل‌ساز شود. صرف‌نظر از بدخیم یا خوش‌خیم بودن تومور، رشد آن درون مغز موجب افزایش فشار درون جمجمه می‌شود و این فشار می‌تواند به مغز آسیب وارد کرده یا موجب مرگ شود.

تومورهای مغزی در دو گروه تومورهای اولیه و ثانویه دسته‌بندی می‌شوند. تومورهای اولیه درون مغز شکل می‌گیرند و بسیاری از آن‌ها خوش‌خیم هستند. تومورهای ثانویه که با عنوان تومورهای متاستازي هم شناخته می‌شوند، زمانی شکل می‌گیرند که سلول‌های سرطانی سایر اندام‌ها مانند ریه یا سینه به بافت مغز رسیده و در آن گسترش می‌یابند.

گلیوما، گلیوبلاستوما، الیگودندروگلیوم، تومور آستروسیتوما، نورومای آکوستیک، تومورهای هیپوفیز، مننژیوما، مدولوبلاستوما، کوروئید پلکسوس کارسینوما، کرانیوفارنژیوما، اپندیموما 

متاستازهای مغزی یا تومورهای ثانویه، بخش عمده موارد سرطان مغز را به خود اختصاص می‌دهند. این نوع سرطان‌ها در یکی از اندام‌های بدن آغاز شده و سپس به مغز می‌رسند. سرطان‌های ریه، سینه، کلیه و پوست قابلیت متاستاز به مغز را دارند. تومورهای ثانویه همواره بدخیم هستند. تومورهای خوش‌خیم هرگز از یک اندام به اندام دیگر گسترش نمی‌یابند.

تومورهای خوش خیم هم ممکن است منجر به مشکلات جدی شوند. علت خطرساز شدن تومورهای مغزی این است که جمجمه یک فضای محدود و بسته از جنس استخوان ضخیم است و به همین علت هر چیزی که درون جمجمه یا خارج از بافت مغز رشد کند فضای زیادی را اشغال کرده و به نقاط حساس مغز فشار وارد می کند. به همین علت در مورد تومورهای مغزی تنها به نوع آن ها توجه نمی شود، بلکه محل شکل گیری تومور هم دارای اهمیت زیادی است.

تومورهای مغزی از جمجمه خارج نمی شوند. تمام تومورهای مغزی دارای این ویژگی مشترک هستند که به سایر اندام ها سرایت نمی‌کنند؛ زیرا نحوه دسترسی آن‌ها به رگ‌های خونی با سایر اندام‌های بدن متفاوت است.

متاسفانه هیچ راه موثری برای جلوگیری از تشکیل و رشد تومورهای مغزی وجود ندارد. با وجود این پزشکان توصیه می کنند که افراد، به ویژه افراد کمتر از ۱۸ سال، تا حد ممکن از قرار گرفتن در معرض تشعشعات شدید اجتناب کنند.

علایم و نشانه‌های یک تومور مغزی بسته به اندازه، موقعیت و نرخ رشد آن متفاوت است؛ اما به طور کلی می‌توان موارد زیر را از علایم تومور مغزی دانست:

- ابتلا به سردرد یا تغییر الگوی سردردها

- سردردهای مکرر که دفعات یا شدت وقوع آن‌ها افزایش می‌یابد

- حالت تهوع یا استفراغ غیرقابل توضیح

- مشکلات بینایی مانند تاری دید، دوبینی یا از بین رفتن دید محیطی

- از دست دادن تدریجی حس لامسه یا قدرت حرکت در یک بازو یا پا

- مشکل در حفظ تعادل

- اختلالات گفتاری

- سردرگرمی در امور روزمره

- تغییرات رفتاری یا شخصیتی

- تشنج، به ویژه درافرادی که فاقد سابقه تشنج هستند

- مشکلات شنوایی

در اغلب موارد، علت ابتلا به تومور مغزی مشخص نیست؛ اما متخصصان برخی از عوامل را شناسایی کرده‌اند که ممکن است خطر ابتلا به تومور مغزی را افزایش دهند.

این عوامل شامل سابقه خانوادگی،‌ سن، نژاد، قرار گرفتن در معرض تشعشعات و مواد شیمیایی و همچنین عدم ابتلا به آبله مرغان هستند. در واقع بین ۵ تا ۱۰ درصد از تمام انواع سرطان‌ها به صورت ژنتیکی به ارث می‌رسند و تومورهای مغزی نیز به ندرت حاصل عوامل وراثتی هستند. با وجود این اگر تعداد قابل توجهی از اعضای خانواده دچار تومور مغزی شده‌اند، باید موضوع با پزشک متخصص مطرح شود تا در صورت لزوم آزمایشات ژنتیکی انجام گیرد.

افزایش سن نیز یکی از عوامل خطر تومور مغزی است و با افزایش سن، احتمال ابتلا به تومور مغزی نیز بیشتر می‌شود.

قرار گرفتن در معرض مواد و ترکیبات شیمیایی، مانند ترکیباتی که در محیط‌های کاری صنعتی یافت می‌شوند، می‌تواند موجب افزایش خطر ابتلا به تومور مغزی شود.