پنجم جمادی‌الاول مصادف با میلاد حضرت زینب کبری (س) اسوۀ صبر و استقامت به عنوان «روز پرستار» نامگذاری شده است. پرستارانی که با عشق و انگیزه‌ای آسمانی از بیماران مراقبت می‌کنند و بیش از آن که به کار خود به دید شغل نگاه کنند، آن را عشقی فداکارانه می‌دانند.
به گزارش پایگاه روابط عمومی بهداشت و درمان صنعت نفت گچساران؛ پرستاری شغلی پر از عشق و ایثار است. این قشر زحمتکش، صبر را با تلاش و عشق پیوند داده و مرهمی بر دل و جان بیماران می‌گذارند. این شغل سراسر مهر و ایثار، از بانوی عاشورایی مکتب تشیع "حضرت زینب(س)" به یادگار مانده است.
عشقی که در شغل و حرفه پرستاری وجود دارد بسیار متفاوت از سایر رشته‌ها و مشاغل بوده چرا که این مدافعان سلامت بی‌منت و بدون چشم‌داشتی به صورت شبانه‌روز و تحت هر شرایطی بر بالین بیماران حضور داشته و به درد و ندای بیمار با جان و دل گوش می‌کنند.
پرستاری واژه‌ای است که وقتی اسم آن را می‌شنویم تنها ایثار و فداکاری را به یاد می‌آوریم.
پرستاری عشق و شور است، تسکین آلام بیماران و درد بیماران را به جان خریدن است؛ پرستاران با عشق و شور، بر سر بالین بیمارانی که شاید تنها ذره‌ای امید در دل آنها مانده باشد و فقط امیدشان به خداست حاضر می‌شوند تا چراغ امید را دوباره در دلشان روشن کنند و زندگی را به آنها برگردانند.
وقتی به بیمارستان‌ها مراجعه کنیم، می‌بینیم پرستاران با چه دلسوزی و علاقه‌ای بر سر بالین بیماران حاضر می‌شوند و شور دوباره زندگی را به آنها بر می‌گردانند.
پرستاران سپیدپوشان خط مقدم سلامت هستند که با دل‌هایی آکنده از محبت و دستانی شفابخش، همچون فرشتگان بی‌نام و نشان، در کنار بیماران می‌ایستند و با لبخندی که گرمای زندگی را به ارمغان می‌آورد و کلماتی که همچون نسیمی آرامش‌بخش بر دل‌ها می‌نشیند، نوری از امید را به دل‌های بیماران می‌تابانند.
آنان گنجینه‌های انسانی و فرشتگان زمیني هستند که هر روز و شب با مهربانی و فداکاری بر بالین بیمار حاضر می‌شوند و با چشمانی پر از محبت و دستانی که همیشه برای یاری آماده است، در هر شرایطی از بیماران مراقبت می‌کنند و حرفه آنها نه تنها یک وظیفه، بلکه یک مأموریت الهی است.
زمانی که بیماران در چالش‌های جسمانی و روانی غرق هستند، پرستاران با لبخندهای گرم و کلمات آرامش‌بخش، چشمان آنها را با برق نوری از امید روشن می‌کنند و با دلسوزی و عشقی بی‌پایان، زخم‌ها را التیام می‌بخشند و دردها را کاهش می‌دهند.
پرستاران قهرمانان بی‌نام و نشانی هستند که با دلسوزی و مهری وصف نشدنی، بیماران را تیمار می‌کنند؛ این فرشتگان زمینی با نگرانی‌های شبانه بیدار می‌مانند و در لحظات بحرانی و دشوار، این پرستاران هستند که با اراده‌ای قوی، در کنار بیماران می‌ایستند و امید را زنده نگه می‌دارند.
پرستاران نه تنها از جسم و تن بیماران مراقبت می‌کنند، بلکه با دلسوزی و توجه، به روح و روان بیماران را نیز جلا می‌دهند، آنها با نگاهی پر از شفقت، به بیماران امید می‌بخشند و به خانواده‌ها آرامش می‌دهند تا سپری شدن روزهای سخت بیماری را سهل‌تر کرده باشند.
ساعات بی‌شمار و بی‌پایانی که پرستاران به مراقبت از بیماران مشغول هستند، نشان می‌دهد که فداکاری، دلسوزی، مهر و عشق می‌تواند در یک جسم زمینی جای گیرد و هر روزی که پرستار به کار خود ادامه می‌دهد، دنیایی از مهر و محبت به ارمغان می‌آورد؛ پرستاران با لبخندهای گرم و دستان مهربان خود، یادآوری می‌کنند که امید و ایثار هنوز زنده است.
داستان زندگی هر پرستار، سرشار از فداکاری، عشق و تعهدی شنیدنی است و آنها قهرمانانی هستند که در سکوت فعالیت می‌کنند، اما اثری عمیق و ماندگار در زندگی بیماران برجای می‌گذارند؛ پرستاران قلب تپنده هر بیمارستان هستند و بدون حضور آنها، امیدی در روزهای دشوار و سخت زندگی بیماران دیده نمی‌شود.
هفته پرستار امسال از دوم تا هشتم آبان با شعار «ایران قلب پرستار» در سراسر کشور با برنامه‌های مختلف در سطح ملی و استانی برگزار می‌شود.
بر اساس مصوبه ستاد برگزاری هفته پرستار، روز جمعه، ۲ آبان به نام «پرستار، سلامت جسمی و معنوی»، شنبه، ۳ آبان به نام «پرستاری، ایثار و شهادت»؛ یکشنبه، ۴ آبان به نام «پرستار، علم‌ورزی، پژوهش»، دوشنبه، ۵ آبان‌به نام «پرستار؛ تجلی علم و خدمت در بالین بیمار (روز پرستار)» ، سه‌شنبه، ۶ آبان به نام «پرستاری، تکریم پیشکسوتان»، چهارشنبه، ۷ آبان به نام «پرستاری جامعه‌نگر؛ نقش‌آفرینی در ارتقای سلامت همگانی» و پنج‌شنبه، ۸ آبان به نام «خانواده؛ حامی جامعه پرستاری» نامگذاری شده است.