روز آگاهی از کوررنگی هر ساله در ۶ سپتامبر به افتخار تولد جان دالتون برگزار می‌شود. دالتون، متولد ۶ سپتامبر ۱۷۶۶، اولین کسی بود که کوررنگی را به صورت آکادمیک مطالعه کرد. با این حال، علاقه او به این موضوع شخصی بود، زیرا او و برادرش از این بیماری رنج می‌بردند.
به گزارش پایگاه روابط عمومی بهداشت و درمان صنعت نفت گچساران؛ گاهی استفاده از رنگ‌ها برای تفکیک و تمایز هر یک از جنبه‌های زندگی بشر ضروری است و این یکی از ویژگی‌های مشترک تمامی انسان‌ها محسوب می‌شود. بخش عمده‌ای از حیات اجتماعی انسان و حضور او در جامعه بر تشخیص رنگ‌ها متکی است. برای مثال تشخیص رنگ‌های چراغ راهنمایی و رانندگی، شیرهای آب سرد و گرم، قفل بودن یا نبودن درب سرویس‌های بهداشتی عمومی، خواندن نقشه‌های راهنمای مسیرهای مترو و اتوبوس، همگی به توانایی تشخیص رنگ‌ها بستگی دارد. از سوی دیگر انسان برای گذراندن امور شخصی خود، پرداختن به فعالیت‌های تفریحی، حمایت از تیم مورد علاقه و مواردی از این دست نیازمند توانایی تفکیک رنگ‌هاست.
علت کوررنگی چیست؟
متأسفانه یک نفر از هر ۱۲ مرد و یک فرد از هر ۲۰۰ زن در سراسر دنیا به طور ارثی از توانایی تفکیک رنگ‌ها محروم هستند و جهان را متفاوت از سایرین می‌بینند. اصطلاح رایجی که برای کمبود نقص دید رنگ‌ها بکار برده می‌شود "کوررنگی" است که دلایل مختلفی دارد، اما اکثریت افرادی که با این نوع اختلال بینایی مواجه هستند آن را از مادر به ارث برده‌اند. برخی افراد نیز در اثر ابتلا به بیماری‌هایی چون دیابت و مولتیپل اسکلروز یا به مرور زمان به دلیل روند پیری و مصرف بعضی داروها توانایی تمایز رنگ‌ها را از دست می‌دهند.
کوررنگ‌ها دنیا را چگونه می‌بینند؟
مبتلایان به این مشکل نه نابینا هستند و نه دنیا را سیاه و سفید می‌بینند، بلکه تنها کمبود بینایی رنگی دارند. یعنی رنگ‌ها را می‌بینند، اما درک بعضی رنگ‌ها، تشخیص طیف‌ها و سایه‌رنگ‌ها برایشان مقدور نیست و آنها را متفاوت‌تر از حالت طبیعی درک می‌کنند. به عبارت ساده‌تر تشخیص بعضی از سایه‌رنگ‌های قرمز، زرد و سبز برای این دسته از افراد امکانپذیر نیست. شایع‌ترین رنگ‌های ناپیدا در دنیای این افراد قرمز و سبز است و با توجه به این‌که این دو رنگ در دسته رنگ‌های اصلی قرار دارند، ناتوانایی در تشخیص آنها تقریباً تمامی طیف‌های رنگی قابل مشاهده را تحت تأثیر قرار می‌دهد. ناتوانایی در تمییز رنگ‌ها، پرداختن به مشاغل خاص را دشوار یا غیرممکن کرده و لذت استفاده از رنگ‌ها را از فرد مبتلا سلب می‌کند.
انواع کوررنگی چیست؟
در حالت کلی کوررنگی انواع مختلفی دارد و در موارد بسیار نادری افراد قادر به دیدن هیچ رنگی نیستند. " پروتانوپیا" یکی از انواع کوررنگی است که بر درک نور قرمز تأثیر می‌گذارد؛ وقتی ترکیبات قرمز در رنگ بنفش دیده نشود، این رنگ با رنگ آبی اشتباه گرفته و منجر به دیدن سایه‌ای آبی می‌شود. " دوترانوپیا" که بر تشخیص درک رنگ سبز اثر می‌گذارد و در صورت ناتوانی در تشخیص این رنگ، سایه‌های زرد یا قهوه‌ای به چشم می‌خورد و در نهایت "تریتانوپیا" که نادرترین شکل معمول کوررنگی است، بر تفاوت درک نور زرد و آبی تأثیر می‌گذارد. مشکلات مشابه می‌تواند در تمام طیف‌های رنگی ایجاد شود و روی همه رنگ‌های قرمز، سبز، نارنجی، قهوه‌ای، بنفش، صورتی و خاکستری‌تأثیر بگذارد؛ حتی ممکن است در این اختلال رنگ سیاه با سبز تیره یا آبی تیره اشتباه گرفته شود.
چند حقیقت مهم درباره کوررنگی
- ۳۵۰ میلیون نفر در سراسر جهان مبتلا به کور رنگی هستند.
- از هر ۱۲ مرد یک نفر مبتلا و از هر ۲۰۰ زن یک نفر مبتلا به کوررنگی است.
- ۹۰ درصد مبتلایان به کوررنگی اعلام کرده‌اند که این اختلال در محل کارشان روی آنها تأثیر می‌گذارد.
- ۷۵ درصد از مبتلایان به کوررنگی در تشخیص رنگ‌ها به کمک نیاز دارند.
- مبتلایان به کوررنگی تنها ۱۰ درصد رنگ‌ها را در مقایسه با افراد عادی می‌بینند.
- افراد مبتلا به کوررنگی رنگین‌کمان را تنها با دو یا سه رنگ می‌بینند.