آغاز هفته سلامت روان با شعار "اولویت امروز؛ سلامت روان در محیط کار"

به گزارش پایگاه روابط عمومی بهداشت و درمان صنعت نفت گچساران؛ این روز برای اولین بار در سال 1992 میلادی به ابتکار فدراسیون جهانی سلامت روانی تعیین شد و سازمان جهانی بهداشت هم این مناسبت را در دهم اکتبر هر سال به رسمیت شناخت. روز جهانی سلامت روانی در هر سال موضوعی مشخص و متفاوت دارد.

عمده‌ترین اهداف برنامه‌های این مناسبت ارتقا، افزایش آگاهی، تغییر و اصلاح نگرش مردم نسبت به مسائل بهداشت و روان است.

روز جهانی و هفته سلامت روان با هدف افزایش توجه و آگاهی بخشی درباره سلامت روان در بین مردم و مسئولان از 18 تا 24 مهر و با شعار 2024 سازمان جهانی بهداشت «اولویت امروز؛ سلامت روان در محیط کار  Today’s priority mental health  in the workplace» برگزار می‌شود و هر یک از روزهای این هفته به یک نام نامگذاری شده است.

بر این اساس؛ چهارشنبه هجدهم مهرماه به نام "انگیزش و امید و بهره‌وری در محیط‌های کاری"، پنجشنبه نوزدهم مهرماه روز "تنظیم هیجان و نقش آن در تعاملات سالم در محیط کار"، جمعه بیستم مهرماه روز "سلامت روان در محیط کار زمینه‌ساز سلامت روان اعضای خانواده"، شنبه بیست و یکم مهرماه روز "زمینه‌سازی مداخلات اجتماع محور سلامت روان در محیط کار"، یکشنبه بیست و دوم مهرماه روز "تشخیص و مداخله زودهنگام اختلالات روان در محیط کار و افزایش بهره‌وری"، دوشنبه بیست و سوم مهرماه روز "تحقق مسئولیت اجتماعی کلان پروژه‌های صنعتی با پیوست سلامت روان" و سه‌شنبه بیست و چهارم مهرماه روز "سازگاری با بازنشستگی و سلامت روان" نامگذاری شده است.

از نظر سازمان جهانی بهداشت (WHO) سلامت روان حالتی از رفاه روانی است که افراد را قادر می‌سازد تا با استرس‌های زندگی کنار بیایند، توانایی‌های خود را تحقق ببخشند، خوب یاد بگیرند و خوب کار کنند و در جوامع خود سهیم باشند. سلامت روان یک جز جدایی ناپذیر از سلامت و رفاه است و گسترده‌تر از مبتلا نبودن به اختلالات روانی است، اما جامع‌ترین تعریف توسط جاهودا، روان شناس اجتماعی و جامعه شناس بزرگ مطرح شده وی معتقد است که سلامت روانی تنها به معنای نبود بیماری در فرد نیست.

جاهودا سلامت روانی را در گرو برخورداری از هشت دسته مفهوم عمده می‌داند که این مفاهیم شامل نگرش‌های مثبت فرد نسبت به خود و تصور واقع گرایانه از توانایی‌های خود، رشد و تحول و ارضای مناسب نیازها و رسیدن به مرحله خودشکوفایی، دستیابی به احساس هدفمندی در زندگی، برخورداری از انسجام شخصیت و توانایی به تاخیر انداختن لذت‌های آنی، خودفرمانروایی یا استقلال فرد در برابر نفوذ دیگران، برداشت واقع بینانه از حوادث و محیط و تسلط بر محیط به معنای توانایی برآورده کردن مقتضیات زندگی و برقراری ارتباط صمیمانه با دیگران و توانایی سازگار شدن با مشکلات و استرس‌های زندگی است.