بیماری آبله میمونی، واکسن مخصوص ندارد اما سازمان جهانی بهداشت می‌گوید که واکسن آبله تا ۸۵ درصد در برابر این بیماری کارآیی دارد.
به گزارش پایگاه روابط عمومی بهداشت و درمان صنعت نفت گچساران؛ آبله میمون از نظر علائم شباهت‌هایی به آنفلوانزا دارد ولی با بدن درد، لرز، تب، استخوان درد شدید، به خصوص با تورم غدد لنفاوی گردن و دست‌ها همراه است؛ چون بیمار سخت درگیر می‌شود و گاهی منجر به مرگ خواهد شد.
بیماری آبله میمون در اثر عفونت با ویروس ایجاد می‌شود که این ویروس از جنس Orthopoxvirus و خانواده Pxvididae است که از حیوانات وحشی مانند جوندگان یا از طریق افراد آلوده منتقل می‌شود.
محققان این بیماری را برای نخستین‌بار در سال ۱۹۵۸ در میمون‌های آزمایشگاهی شناسایی کردند و نخستین مبتلای انسانی به آبله میمون در سال ۱۹۷۰ در جمهوری کنگو ثبت شد.
آبله میمونی توسط یک ویروس با DNA دو رشته‌ایی که به خانواده اورتوپاکس ویروس‌ها تعلق دارد ایجاد می‌شود. از لحاظ ژنتیکی دو نوع ویروس مانکی پاکس آفریقای مرکزی (کنگویی) و غرب آفریقا وجود دارد که نوع کنگویی بیماری خطرناکتر، شدیدتر و با قدرت سرایت و گسترش بیشتری همراه است. اکنون هنوز محل ذخیره طبیعی آن ناشناخته باقی مانده است، هرچند میمون‌ها و برخی جوندگان فعلا متهم محسوب می‌شوند.
آبله میمون که یک بیماری مسری است، زمانی انتقال می‌یابد که فردی با فرد دیگر، حیوان یا مواد آلوده به آن ویروس در تماس نزدیک باشد. این ویروس می‌تواند از طریق ترک پوست، دستگاه تنفسی یا از راه چشم، دهان و بینی وارد بدن شود.
انتقال ویروس از انسان به انسان معمولا از طریق قطرات تنفسی اتفاق می‌افتد، اما لازم به ذکر است که معمولا تماس رو در روی طولانی مدت منجر به ابتلا می‌شود. در همین حال، انتقال از حیوان به انسان ممکن است از طریق گاز یا چنگ گرفتن رخ دهد.
علائم آن تب، لرز و تورم غدد لنفاوی است، اما آنچه که این بیماری را بیشتر پیچیده می‌کند، ضایعات پوستی است که روی صورت و دست‌ها ایجاد می‌کند. این بیماری برای کودکان و همچنین زنان باردار خطر بیشتری دارد، زیرا احتمال انتقال آن به جنین وجود دارد.
گفتنی است هنوز داروی خاصی برای این بیماری در نظر گرفته نشده ولی مهم‌ترین اقدام رعایت نکات پیشگیرانه، بهداشت فردی و زدن ماسک است.
