هفته جهانی گلوکوم فرصتی برای افزایش آگاهی در مورد دومین عامل نابینایی

به گزارش پایگاه روابط عمومی بهداشت و درمان صنعت نفت گچساران؛ آب سیاه (گلوکوم) یکی از مهم ترین علل نابینایی در سراسر جهان است. این بیماری به دلیل اختلال در جریان خون اعصاب بینایی بوجود می‌آید و با مرور زمان پیشرفت می‌کند. این عارضه معمولا با افزایش فشار چشم مرتبط است.

مطالعات نشان می‌دهد آب سیاه ریشه ژنتیکی دارد و ممکن است تا پایان عمر علامتی نداشته باشد. بر اثر افزایش فشار داخل چشم، اعصاب بینایی انتقال دهنده تصاویر به مغز آسیب می‌بینند و بینایی به مرور کاهش می‌یابد. این بیماری در صورت عدم درمان می‌تواند منجر به نابینایی شود.

معمولا بیماری در مراحل اولیه بدون علامت و درد است، بنابراین به افرادی که در خانواده سابقه این بیماری را دارند و افراد میانسال و سالمند و بیماران مبتلا به دیابت توصیه می‌شود به طور دوره‌ای و حداقل سالی یک‌بار توسط چشم‌پزشک بررسی شوند.

آب سیاه زمانی اتفاق می‌افتد که فشار مایع داخل چشم افزایش یابد و این مایع آن طور که باید در چشم گردش نکند. به طور طبیعی بین قرنیه و عدسی چشم مایعی به نام زلالیه وجود دارد که از مویرگ‌ها ترشح می‌شود و تامین‌کننده مواد غذایی و اکسیژن برای عدسی و قرنیه است و از طرفی مواد زاید را از طریق خون دفع می‌کند. زلالیه همراه با زجاجیه فشار درونی چشم را ثابت نگه می‌دارد و شکل کروی چشم را حفظ می‌کند.

در صورتی‌ که در تصفیه زلالیه اختلالی به‌وجود آید و مایع به همان سرعتی که ترشح می‌شود بازجذب نشود، فشار چشم افزایش می‌یابد و عارضه آب‌سیاه رخ می‌دهد. علاوه بر عوامل ارثی، عفونت شدید چشم، مواد شیمیایی، بیماری‌های التهابی و انسداد عروق خونی داخل چشم نیز از عوامل غیر شایع آب سیاه هستند.

بیماری آب سیاه معمولا هر دو چشم را تحت تاثیر قرار می‌دهد؛ اما ممکن است در یک چشم شدیدتر باشد.

- گلوکوم زاویه باز

این حالت شایع‌ترین نوع بیماریست. در این حالت مکانیسم بازجذب مایع زلالیه کاملا طبیعی است؛ ولی گردش مایع در چشم طبیعی نیست.

- گلوکوم زاویه بسته 

 شیوع این حالت در آسیا بیشتر از غرب است. در این حالت باز جذب مایع چشم به دلیل باریک بودن بیش از اندازه زاویه عنبیه و قرنیه به درستی صورت نمی‌گیرد. این حالت علاوه بر آب سیاه، می تواند منجر به دوربینی و آب مروارید شود.

-افراد بالای ۴۰ سال

-بیماران مبتلا به دیابت

افرادی که در خانواده سابقه ابتلا به دیابت دارند

-استفاده از برخی داروهای استروئیدی مانند پردنیزولون

-ضربه ناگهانی به چشم

-افرادی با دید ضعیف

-کاهش یا از دست دادن بینایی

-دیدن هاله در اطراف نور متمرکز مانند چراغ

-قرمزی چشم

-چشم درد

-تهوع یا استفراغ

بر اساس گزارش سازمان جهانی بهداشت، گلوکوم دومین عامل نابینایی در سراسر جهان است.