آن زمان که درد تا تک تک یاخته های وجودت رخنه کرده و دستت به جایی بند نیست، دندان‌هایت را از شدت بی‌قراری و دردی استخوان سوز به هم می فشاری و صدای ضعیف آه و ناله‌ات آنچنان دردناک و سوزناک است که دل هر کسی را به درد می‌آورد و در این وانفسای تب و لرز که هیچ کس هیچ کاری از دستش برای تسکین وجودت بر نمی‌آید، تنها پرستاران و کادر درمان هستند که حتی سخنانشان آلام بخش وجودت می‌شود و کمی آرام می‌گیری.
به گزارش پایگاه روابط عمومی بهداشت و درمان صنعت نفت گچساران؛ بی‌گمان بارها و بارها هر کدام از ما درد و رنج بیماری برای خود و عزیزانمان را شاهد بوده و تجربه کرده‌ایم و تنها پناه و تسکین دردهایمان بیمارستان و مراکز درمان بوده و انسانهای خدمتگزار و مهربانی به نام پزشک و پرستار که به بهترین نحو برای تسکین دردها تا آخرین لحظه در کنار ما بوده‌اند.
در این دو سالی که کرونا نفس مردم جهان را به شماره انداخته است، انسانهای از جان گذشته و مهربانی در لباس فرشته، تیماردار و پرستار بسیاری از بیمارانی بودند که حتی عزیزترین کسانشان حاضر به نزدیک شدن به آنان نبودند.
۵ جمادی الاولی مصادف با ۱۹ آذرماه روز پرستار نامیده شده است. روزی که مصادف است با تولد حضرت زینب (س). روز سپیدپوشان فداکاری که ۲۲ ماه در شرایطی که بیمارستان‌ها و مراکز درمانی در سراسر کشور با ازدحام بیماران مواجه بودند ایثارگرانه و با دستان خالی به جنگ نابرابر با این ویروس منحوس شتافتند و نگذاشتند لحظه‌ای بیماران احساس ناامیدی و تنهایی کنند.
در دورانی که پاندمی ویروس کرونا در همه کشور فراگیر شد، این مدافعان سلامت بودند که در میدان مبارزه با کرونا جانفشانی‌ها کردند تا جایی که در سال نخست کمتر روزی بود که خبر ابتلا و فوت شماری از کادر درمان در کشور به گوش نرسد. با همه این اوصاف آنها دست از خدمت برنداشتند و با همه کمبودها روزهای طاقت‌فرسایی را در مراکز درمانی پشت‌سر گذاشتند. خیلی از پرستاران در روزهای سیاه کرونایی شبانه‌روز بر بالین بیماران حاضر شدند و اجازه ندادند ترس بیماری، درد بیماران را تشدید کند.
برخی از آنها روزها رنگ و روی خانه و خانواده را ندیدند و روز و شب را بر سر بالین بیماران گذراندند. این اتفاق درحالی رخ داد که برخی از بیمارستان‌ها و مراکز درمانی با کمبود تجهیزات و تخت‌های بستری مواجه بودند حتی تعدادی به ناچار بخش‌های ویژه را هم به کرونا اختصاص داده بودند، در این میان پرستاران با تقسیم کار، روزهای طاقت فرسا و با شیفت‌های طولانی در کنار بیماران و خانواده آنها بودند.
در روزهایی که حتی خانواده‌های نزدیک هم از نزدیک شدن به محوطه بیمارستان واهمه داشتند این پرستاران بودند که ایثارگرانه جان خود را در دست گرفتند و به مقابله با این ویروس هزار چهره رفتند.
در فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی هم تصاویر پرستارانی که ساعت‌های طولانی ماسک بر صورت داشتند و حتی چهره برخی از آنها نیز به‌شدت آسیب دیده و زخمی شده بود بر بالین بیمارانی که کارشان به دستگاه ونتیلاتور کشیده شده بود، می‌ایستادند و اشک می‌ریختند. در کنار این تصاویر تلخ اما یادمان نمی‌رود آن روزهایی که صدا و چهره امیدوارکننده‌شان در بیمارستان‌ها دست به دست می‌شد. پرستارانی که تلاش می‌کردند تا روزهای سخت و مملو از ناامیدی بیماران را به امید و روزهای خوش پیوند بزنند.
البته این زحمات و فداکاری‌ها دور از چشم مردم و مسئولان نماند. نه تنها در این روز که در تمام این دو سال مردم قدرشناس زحمات پرستاران بودند.
هرچند زحمات پرستاران را نمی‌توان قیمت‌گذاری کرد، اما حضور مداوم و مستمر آنها در مراکز درمانی و بیمارستان‌ها بویژه در شهرستان‌هایی که با کمبود امکانات مواجه بودند، قوت قلبی برای مردم شد و شهروندان نیز به پاس این زحمات و تلاش‌های چشمگیر آنها پیام قدردانی و سپاس خود را به آنها و خانواده‌هایشان هدیه کردند.
با تمام مشکلاتی که برای پرستاران در دوران سخت و دشوار کرونا ایجاد شد، اما ثبات و آرامش امروز جامعه در کنار واکسیناسیون عمومی که در چند ماه اخیر شدت گرفت و حالا به دوز سوم هم رسیده است، مرهون زحمات و تلاش‌های سپید پوشانی است که در عرصه سلامت، کارنامه موفق و درخشانی را از خود به ثبت رساندند.
پرستاران چه در عمل و چه در حرف با انتخاب این شغل با از خودگذشتگی قدم در راه اسوه واقعی خویش حضرت زینب (س) گذشته اند و فراتر از وظیفه خویش به خاطر انسانیت در کنار ما بوده اند تا درد و رنج بیماری را تاب بیاوریم.
حالا در روز پرستار باید یادی کنیم از آن ۱۵۰ پرستاری که در این دو سال جانشان را در راه سلامتی بیماران از دست دادند و لقب شهید مدافع سلامت گرفتند.